15 Lat Karrot Kommando: Świetliki + Kirszenbaum + DJ Krzaku

Świetliki – zespół brutalnych doświadczeń – powstały w październiku 1992 roku w Krakowie, a zadebiutowały w grudniu tegoż roku podczas spotkania poetów Na Głos. Przez lata istnienia Świetliki utrwaliły własny styl muzyczny zapisując się na trwałe w świadomości słuchaczy. Lider grupy Marcin Świetlicki to nie tylko wokalista zespołu, ale przede wszystkim poeta wykonujący własne wiersze. Jest zdobywcą wielu nagród, w tym Nagrody Kościelskich czy Nagrody Literackiej Gdyni. W 1995 roku Świetliki nagrały swój pierwszy album Ogród koncentracyjny. Płyta wzbudziła spore zainteresowanie zarówno wśród mediów jak i fanów. W rezultacie rok później zaproszono grupę na Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. Zespół ugruntował swoją pozycją wydając w listopadzie 1996 roku drugą płytę Cacy Cacy Fleischmaschine nominowaną do Fryderyka 1996 w kategoriach „muzyka alternatywna” i „piosenka poetycka”. W czerwcu 1999 roku ukazała się bardzo dobrze przyjęta płyta Perły przed wieprze. Rok 2001 przyniósł kolejny krążek Złe misie z gościnnym udziałem Kasi Nosowskiej i Lecha Janerki. Cztery lata później ukazała się płyta Las Putas Melan-ccolitas, na której jako pełnoprawny członek zespołu wystąpił Bogusław Linda. Pochodzący z tej płyty utwór Filandia wykonywany z Grupą MoCarta przez 30 tygodni gościł na Liście Przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. Szóstym albumem grupy była Sromota. Ukazała się po ośmiu latach przerwy albo jak kto woli mentalno-spirtytualnych wakacji. Na trzech płytach znalazło się 36 utworów.

Krakowski duet Kirszenbaum ożywia postfolkowe zgliszcza, wyznacza im świeże kierunki i wrzuca prosto na loopery, ze słowiańskim przytupem zderzając Toma Waitsa i Junip. Zola krzyczy na klezmerów, Henry Miller tańczy z Muminkami, a efektem jest melancholijna intertekstualna karuzela. W warstwie muzycznej, mocno eklektyczny styl projektu oparty jest na bliskiej współpracy gitar, post-rockowych skrzypiec i nagrywanych na żywo loopów. Wszystko to składa się na współczesną i bardzo specyficzną interpretację słowiańskich, klezmerskich i anglosaskich folków, podlaną dynamicznym, szepcząco-krzyczącym duetem wokalnym. Wprawne ucho wychwyci wpływy takich artystów jak Fink, Andrew Bird, Warren Ellis, późny Tom Waits czy wczesny Nick Cave, wprawne oko dostrzeże zabawę mniej lub bardziej klasycznymi pozycjami kina niemego, wczesnego kina SF i innych, a wprawny czytelnik dopatrzy się intertekstualnej żonglerki nawiązaniami literackimi w warstwie tekstualnej, od Alberta Camusa i Franza Kafki, przez Tove Jansson i Gombrowicza, po samego Terry’ego Pratchetta.